یادداشت | قصه یک آغاز پرماجرا
قبل از اینکه بگم کد٩٩ از کجا اومده، باید خودش رو تعریف کنم.
کد٩٩ یک اعلان قرار دادی و البته بین‌المللی در بیمارستان‌ها و مراکز درمان است که در هنگام وخامت حال یک مریض از بلندگوها اعلام می‌شود تا تیم پزشکی برای احیای آن شخص بر بالین او حاضر شوند.
در تمام بیمارستان‌ها حداقل یک تیم چند نفره به سرتیمی یک متخصص بیهوشی برای احیای مریضی که در شرایط کد٩٩ با مرگ دست و پنجه نرم می‌کند حضور دارند و تمام وقت در آماده‌باش این اتفاق هستند.
نکته دیگر آنکه در لحظه اعلام کد٩٩ اگر پزشکی اتفاقی در نزدیکی محل حادثه باشد، موظف است بر بالین بیمار حاضر شود و احیا را آغاز کند.
اما پادکست کد٩٩؛
اگر در جمع دوستان صمیمی‌تان پزشک داشته باشید، احتمالاً لحظات بسیاری از دورهمی‌های صمیمی شما، صرف سکوت برای ایجاد فضای مناسب پاسخگویی تلفن شده تا دوست پزشک شما با بیمارستان یا خانواده بیمار یا دیگر همکاران خود صحبت کند. یا احیاناً در روایات روزمره، شنونده ماجرای حضور یک بیمار خاص در بیمارستان و فرایند درمان او بوده‌اید.
کد ٩٩ از یک روایت تلخ در جمع صمیمی آغاز شد.
ماجرای آغاز؛
غروب یک پنجشنبه تابستانی بود که دکتر امیر زمانی خاطره‌ای از دوران طرح پزشکی عمومی‌اش در بیمارستان فیروزکوه را روایت می‌کرد. خاطره‌ای هیجان‌انگیز، تلخ و البته نفسگیر. روایتی که دورهمی خودمانی‌مان را به اولین جلسه طرح برنامه یک پادکست تبدیل کرد.
کد ٩٩ کلید خورد؛
به دنبال گسترش ایده روایت پزشکان از مواجهه با کد٩٩، بستری فراهم شد تا با پزشکان به گفت‌وگو بنشینیم. مصاحبتی خودمانی، متفاوت و سرشار از خاطرات و تجارب، تا در خلال روایات مرگ و زندگی، دریچه‌ای جدید باز کنیم به دنیای دور از دسترس پزشکان برای عموم جامعه و فرصتی برای فراگیری بیش از پیش دانشجویان پزشکی از ثانیه‌های پر التهابی که انتظارشان را می‌کشند.
… و حرف آخر؛
كد٩٩ یادبود فرياد از نفس افتاده است. شمارش معکوس مرگ برای زندگی. چهره نیستی در قاب هستی. آنجا که سکه عمر در هوا تاب می‌خورد و آنی که مسئله این است: بودن یا نبودن!
من، احسان ظهیرالدینی هستم و با اعلام کد٩٩، دعوت می‌کنم شنوده روایاتی از مرگ و زندگی باشید.